Zandzakken zijn zakken gevuld met zand. Het woord zak is een zeer oud woord dat wellicht teruggaat op het Akkadische ‘sjaqqu’, dat zoveel betekent als ‘rouwkleed’; zand is de term voor steenstof, welbekend van het strand of slecht gewassen andijvie.
Zandzakken worden gebruikt voor het tegenhouden van water bij overstromingen. Een andere toepassing is als ballast bijvoorbeeld in luchtballonnen. Zand is immers aarde en in de voor- Newtonse natuurleer, neigt elke stof naar zijn oorsprong: zand naar de aarde, de mens daarentegen met zijn zeil naar de hemel, waar God toen nog woonde.
De installatie ‘Drie Eenheden’ staat juist tussen deze twee polen in: het verfijnde lichtzuchtige glas, de woorden van adem en geest neigen naar boven, terwijl bij het exposeren het belangrijk is dat de installatie blijft staan. Daarom is onzichtbaar voor de toeschouwer de geheimzinnige zilverkleurige console verzwaard met zand.
Zand heeft als niet altijd te waarderen eigenschap de neiging vocht aan te trekken. De bouwers van Drie Eenheden, ferrie = differentieel in het bijzonder, ontdekten de gevolgen na het bezoek van de installatie aan het Noorderstation in Groningen. Het zand in de console had de dampen in de lucht zodanig opgeslorpt dat de elektronica wit uitgeslagen was en een weinig etherische geur vanuit de bekisting omhoogdampte
Door schade en schande wordt men wijs. Aanvankelijk was de console gevuld met los zand. ferrie = differentieel heeft naaimachineles genomen om in staat te zijn verschillende zakjes in elkaar te naaien van kaasdoek. Het resultaat moet zijn keurige zandzakjes, die gemakkelijk in en uit de console te plaatsen zijn. Kleine rouwkleedjes worden tot gebruiksgemak. De zak is immers uitzonderlijk belangrijk in onze samenleving: als omhulsel voor appels en aardappels, voor rug en vuilnisbak ofwel:

Het slot van de beschaving is de zak
die aan het eind van de slang ligt te wachten
gevoed door de elektrische krachten
van schone huizen en dienstbaar gemak…